Osobowość chwiejna emocjonalnie typu borderline

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 213.64.172.142 (dyskusja) o 22:37, 17 sty 2006. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Szablon:Zaburzenia osobowosci Borderline inaczej nazywane też pogranicznym zaburzeniem osobowości lub BPD (ang. Borderline Personality Disorder) - zaburzenie osobowości na pograniczu psychozy i nerwicy, w którym występuje wzorzec zachowań zdominowany niestabilnością w relacjach interpersonalnych, ocenie osoby własnej i afektach oraz zaznaczona wybuchowość.

Według DSM-IV borderline to zaburzenie z pogranicza (301.83)

W ICD-10 wystepuje pojęcie osobowość chwiejna emocjonalnie (F60.3)

  • typ impulsywny (F60.30)
  • typ borderline (F60.31)

Borderline cechuje: niestabilność emocjonalna (nadmierne emocje w jednych momentach i brak uczuć w innych); intensywność i niestabilność relacji z innymi ludźmi (przechodzenie pomiędzy ekstremami - idealizacji i dewaluacji, miłości i nienawiści); niestabilny i zaburzony obraz własnego "ja" (brak stabilnej wiedzy o tym kim się jest i czego się chce, błędna samoocena); chroniczne uczucie pustki wewnętrznej i znudzenia; impulsywność i skłonność do ryzykownych zajęć; tendencje do działań samodestrukcyjnych; duże huśtawki nastroju zmieniające się w cyklach godzinnych, zmierzające zwykle ku uczuciom negatywnym (smutek, przygnębienie, niepokój, złość); przesadna złość i agresja, skłonność do krytykowania i atakowania werbalnego innych; nastawienia urojeniowe; objawy dysocjacyjne ("oderwanie się od rzeczywistości"); oraz paniczny lęk przed porzuceniem.

Jest zaburzeniem występującym często (zachorowalność około 2%). Wymaga wielokierunkowego leczenia, nieraz hospitalizacji.

Kryteria diagnostyczne ICD-10

  1. zaburzony obraz siebie
  2. uczucie pustki
  3. intensywne związki
  4. lęk przed porzuceniem
  5. samouszkodzenia

Linki zewnętrzne: